Data: 08.02.22 r. (wtorek)

Temat kompleksowy: Dlaczego pewien czwartek jest tłusty?

Temat dnia: Bale jak z bajki.

1. Poranna rozgrzewa  przed balem - taniec Chocolate choco choco.

https://www.youtube.com/watch?v=lFWysdCgVNg&t=34s

2. Ćwiczenia gimnastyczne z piłką. (poćwiczcie chociaż 10 min.)

https://www.youtube.com/watch?v=CEyba0BvBUE&t=325s

3. Projektant wnętrz – tworzenie siatki pojęć.

Arkusz szarego papieru, napis PROJEKTANT WNĘTRZ, materiały piśmiennicze.

R. prezentuje dzieciom napis, dzieli słowo na sylaby i na głoski. Gdy dzieci poznają hasło (wzrokowo lub słuchowo), R. zadaje pytania pomocnicze:

- Czy projektant wnętrz (przedmiotów znajdujących się we wnętrzach) różni się od projektanta mody?

- Jakiego innego słowa można użyć, żeby zastąpić słowo wnętrze?

- Jakie przedmioty wymyśla projektant?

-  Czy projektant sam wykonuje przedmioty, które wymyśla?

Dzieci podają swoje odpowiedzi, a R. zapisuje je na arkuszu. Jeżeli jest to możliwe, warto użyć zapisu za pomocą piktogramów.

4. Sarenka – zapoznanie z wybranym przykładem designu.

R. wprowadza dzieci w historię projektu krzesełka o nazwie Sarenka (projektanci: Władysław Wincze, Olgierd Szlekys, 1943). Mówi: Popatrzcie na zdjęcie tego krzesełka. Jakie zwierzątko wam przypomina? To krzesło dla dzieci było bardzo popularne. Jak myślicie dlaczego? Czy można je wykorzystać tylko do siedzenia?

Dzieci podają swoje pomysły, a R. podsumowuje: 

Podobnie jak w przypadku ubrań, o sukcesie projektanta decyduje nie tylko to, czy przedmioty, które projektuje, dobrze wyglądają, ale także, czy są wygodne w użyciu.

5. Krzesełka karnawałowe – zabawa konstrukcyjna.

Bibuła karbowana, wstążki, papierowa taśma klejąca, kolorowy papier samoprzylepny, nożyczki, inne dekoracje dostępne w domu.

Wiemy już, kim jest projektant wnętrz (przedmiotów) oraz w jaki sposób można projektować krzesełka dla dzieci. Spróbujemy wykorzystać tę wiedzę w praktyce i przygotujemy krzesełka karnawałowe.

Każde dziecko bierze swoje krzesełko i dekoruje je według własnego pomysłu. R. zwraca uwagę, by w czasie pracy dzieci nie tylko myślały o tym, czy krzesełko ładnie wygląda, ale czy pomimo dekoracji można na nim wygodnie usiąść. 

6. Menu karnawałowe – przeliczanie w zakresie 9.

Białe papierowe talerzyki, pisaki, kartoniki z liczbami od 3 do 9, klamerki do bielizny.

R. rozdaje dzieciom papierowe talerzyki oraz losowo wybrane kartoniki z liczbami. Zadaniem dzieci jest narysowanie tylu przekąsek, ile przedstawia wylosowana liczba. R. zachęca do rysowania zdrowych przekąsek, np. owoców. Po przygotowaniu talerzyków dzieci ponownie losują kartoniki z liczbami. Tym razem oznaczają one liczbę gości. Dzieci biorą odpowiednią liczbę klamerek (zgodną z wylosowaną liczbą). Przypinają klamerki przy

talerzykach, w równych odstępach. Ponownie przeliczają produkty spożywcze. Określają, czego jest więcej – gości czy przekąsek, oraz o ile więcej. Zastanawiają się, co zrobić, by każdy gość otrzymał przekąskę (dorysować produkty), oraz jak podzielić produkty po równo między mniejszą liczbę gości.

7. Co dalej? – zabawa matematyczna.

Kartoniki z liczbami.
Dzieci siedzą w kole. R. podaje pierwszą liczbę, np. 7. Dzieci kolejno kontynuują liczenie. Gdy je zakończą, R. podaje kolejną liczbę, od której dzieci zaczną liczyć. Jeżeli dzieci mają problem z liczeniem od konkretnej liczby, R. układa z kartoników z liczbami węża liczbowego (od 0 do 9). Dzieci mogą się nim posiłkować przy podawaniu odpowiedzi.

8. O jeden większa, o jeden mniejsza – zabawa matematyczna.

Kartoniki z liczbami (od 0 do 9), liczmany.
R. układa kartoniki z liczbami od 0 do 9. Chętne dzieci podpisują kartoniki liczmanami – kładą liczmany, które tworzą wieże, nad kartonikami (celem jest pokazanie przyrostu o jeden dla kolejnych liczb naturalnych). Następnie R. bierze drugą talię kartoników z liczbami od 1 do 9. Tasuje ją. Potem losuje z talii np. kartonik z liczbą 3. Zadaniem dzieci jest powiedzenie liczby o jeden większej i o jeden mniejszej od liczby wylosowanej na kartoniku. Jeżeli dzieci dobrze sobie radzą, to samo ćwiczenie wykonują w parach, np. z rodzeństwem.

9. Praca z kartą pracy: 

Supersmyki s. 54

Polecenie:

- Pokoloruj starannie obrazek, postaraj się nie wychodzić poza kontury i wykorzystywać dużo kolorów.

Karta pracy nr 2, s.90 ( kto ma 😃!!!! )

Polecenia:
- Popatrz na dekoracje karnawałowe. Dorysuj elementy tak, aby poziomo i pionowo nie powtarzała się żadna dekoracja.
- Popatrz na połowę maski. Policz figury. Dorysuj brakującą, taką samą połowę maski. Pokoloruj rysunek.
- Pisz po śladach poznanych liter. Przeczytaj.

10. "Brazylijska samba"- utrwalenie piosenki. 

https://www.youtube.com/watch?v=48XcJ621b7E

I. Brazylijska dżungla, tropikalny gąszcz,
płynie Amazonka a w niej wielki wąż.
Tańczy kondor z anakondą, prosi ara jaguara.
Tylko lama tańczy sama, z kuguarem zła to para.

Ref.:
Tańczmy sambę wszyscy razem w kole,
brazylijską sambę tańczy całe przedszkole. (bis)

II. Brazylijska dżungla, tropikalny las.
Brazylijska samba niech rozgrzewa nas.
Tańczy kondor z anakondą, prosi ara jaguara.
Tylko lama tańczy sama, z kuguarem zła to para.

Ref.:
Tańczmy sambę…

Pamiętajcie o stosowaniu zwrotów grzecznościowych oraz higienie rąk.

W dowolnym momencie dnia wybierzcie z rodzicami buźkę określającą Wasz nastrój.

Miłego dnia! Pozdrawiamy! Do zobaczenia jutro!

Pani Justyna i Pani Grażyna

Data: 07.02.22 r. (poniedziałek)

Temat kompleksowy: Dlaczego pewien czwartek jest tłusty?

Temat dnia: Stroje na karnawał.

1. Poranna rozgrzewa  przed balem - taniec "Zygzak"

https://www.youtube.com/watch?v=xm93WFJ7bNs

2. Słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej "Przygotowanie do balu karnawałowego".

Karty pracy, cz. 2, s. 88–89.

R. odczytuje pytanie tygodnia. Dzieci starają się na nie odpowiedzieć, patrząc na obrazek.

Wykonują polecenia zawarte na karcie pracy.

- Obejrzyj obrazek. W jakim wydarzeniu uczestniczą dzieci?

- Spójrz na kalendarz. Czy wiesz, jakie wydarzenie obchodzimy tego dnia?

- Popatrz na dzieci. Wskaż, które elementy nie pasują do ich przebrań. Czy potrafisz powiedzieć, kto jest ich właścicielem?

- Które dziecko nie wymieniło się żadnym elementem swojego stroju?

- Powiedz, jaki jest twój wymarzony strój na bal karnawałowy.

Od kilku dni Staś z utęsknieniem zaglądał do kalendarza. Na szczęście bal karnawałowy w przedszkolu zbliżał się wielkimi krokami. Chłopiec codziennie oglądał z zachwytem strój, w którym

miał wystąpić. Na pewno żaden kolega z grupy nie będzie miał czegoś takiego na sobie!

– Mamo, ten strój jest ekstrasuperwystrzałowy! I wiesz, jak go nazwałem? Nie zgadniesz! To jest gadżetosuperkosmo!

– Jak go nazwałeś? Możesz powtórzyć? – dopytywała się mama.

– Gadżetosuperkosmo! Ma pełno świecących gadżetów, jest superodlotowy i przypomina strój kosmonauty! Po prostu jest doskonały!

– To ja może ten gadżetosuperkosmo upiorę? Tyle razy już go przymierzałeś, że ciut się przybrudził, a przecież musisz wyglądać wystrzałowo, prawda? – dodała mama, zabrała strój i poszła od razu do łazienki. Chłopiec kończył stawiać wieżę z klocków, gdy usłyszał przerażony głos mamy. – To niemożliwe! I co my teraz zrobimy?

– Mamusiu, co się stało? – zapytał Staś, jak tylko przybiegł do łazienki.

– Twój strój… znaczy… gadżetosuperkosmo skurczył się w praniu… raczej się w niego nie

zmieścisz…

Szlochający Staś wybiegł z łazienki i rzucił się na swoje łóżko.

– To koniec! Nie pójdę jutro na bal! Nie mam przebrania! A tak chciałem wygrać konkurs na najfajniejszy kostium…

Do pokoju wszedł dziadek, zaalarmowany płaczem chłopca, a tuż za nim – mama i siostra. Każde z nich zastanawiało się, jak pomóc Stasiowi.

– Może zrobimy z kartonu czołg? – powiedział dziadek. – A ty zostaniesz czołgistą! Mam w swoim pokoju karton odpowiedniej wielkości.

– A może zostaniesz bajkowym barankiem? Mam do tego odpowiedni sweter. Wygląda jak prawdziwe barankowe futerko – dodała mama. Wreszcie odezwała się Zosia. – Ja chyba mam lepszy pomysł. Stasiek, zostaniesz kowbojem! Konia zrobimy z miotły! Na głowę założymy ci kapelusz mamy – ten znad morza. Będziesz wyglądał super!

– Chyba Stasiowi nie podobają się nasze pomysły – westchnął dziadek, patrząc na osowiałego wnuka.

W tym czasie tata przeszukiwał kuchenne szafki i szuflady. Po chwili wpadł do pokoju, wymachując drewnianą łyżką.                      – Abrakadabra! Zamienimy cię w czarodzieja! Oto twoja magiczna różdżka!

– To ja już nie wiem, kim mam zostać… – zastanawiał się załamany Staś.

Nagle pojawiła się babcia, niosąc w ręce stare prześcieradło. – A może to się przyda? – zapytała wnuka i porozumiewawczo mrugnęła do niego.

– Babciu, mam zostać duchem? – zapytał cichutko, ale widać było, że pomysł coraz bardziej mu się podoba. – Będę duchem! – zawołał radośnie. – Dzięki tobie już wiem, za kogo się przebiorę! – dodał i przytulił się do niej z całych sił. – Mamo, a może gażetosuperkosmo oddamy cioci Ewie? Jeszcze wczoraj mówiła, że w dalszym ciągu nie ma pomysłu na strój dla Maksia.

– Świetny pomysł, synku. Na niego strój na pewno będzie dobry! Od tej pory naszej rodziny będą strzegli superduch i gażetosuperkosmo! Już nam nic nie zagraża!

Rozmowa na temat opowiadania.

- Jaki był wymarzony strój Stasia?

- Dlaczego Staś tak bardzo zmartwił się tym, że strój się skurczył?

- Jakie pomysły na przebranie karnawałowe mieli bliscy Stasia?

- Jakich przedmiotów chcieli użyć do zaprojektowania stroju?

- Który z pomysłów spodobał się Stasiowi?

- Jaki strój wy zrobilibyście ze starego prześcieradła?

- Czy kiedykolwiek zaprojektowaliście i wykonaliście swój własny strój karnawałowy? Czy to łatwe zadanie?

3. Najpiękniejszy strój – zabawa pantomimiczna.

R. zaprasza dzieci do poszukiwania najpiękniejszego stroju karnawałowego, podaje opisy słowne poszczególnych strojów oraz ilustruje ich wygląd ruchem (pantomimą), który dzieci powtarzają. Grupa odgaduje, za kogo się przebrał  R.

- Pierwszy strój to kowboj. R. zakłada buty kowbojki, zapina kolejno guziki koszuli, zakłada kamizelkę, rękawice, kapelusz, a na końcu udaje, że kręci lassem oraz jedzie na koniu.

- Drugi strój to czarodziej. N. zakłada pelerynę oraz kapelusz, wykonuje gest wskazujący na czarowanie w magicznej kuli, sprawdza, czy magiczna różdżka działa, głaszcze niewidzialnego kota.

- Trzeci strój to superbohater. N. zakłada na oczy maskę (robiąc otwory na oczy ze złączonych kciuków i palców wskazujących obu dłoni), pod brodą zawiązuje pelerynę superbohatera, w talii zapina pas z akcesoriami, na klatce piersiowej rysuje literę „s” i „odlatuje” – podskakując z ugiętych nóg do góry, z jedną ręką opartą na biodrze, drugą wyprostowaną, wskazującą kierunek „lotu”.

Po „przymierzeniu” trzech strojów R. pyta dzieci, który strój najbardziej im się podobał.

4. Projektant mody – tworzenie siatki pojęć.

Arkusz szarego papieru, materiały piśmiennicze, napis PROJEKTANT MODY, kartki A4, nożyczki, klej.

R. prezentuje dzieciom napis, zachęca do czytania globalnego, dzieli słowa na sylaby i na głoski. Gdy dzieci poznają hasło (wzrokowo lub słuchowo), N. zadaje pytania pomocnicze:

- Co to znaczy projektować?

- Kim jest projektant mody?

- Jakie ubrania wymyśla projektant mody?

- Czy projektant mody musi umieć szyć?

Dzieci podają swoje odpowiedzi, a R. zapisuje je na arkuszu.         

W ramach podsumowania R. prosi dzieci, by na kartce narysowały swoje ulubione ubranie. Następnie dzieci wycinają rysunki i przyklejają je do arkusza.

5. Pomysły Coco Chanel – zapoznanie z sylwetką wybranej projektantki mody.

R. pyta dzieci, dlaczego lubią ubrania, które narysowały, czy są one wygodne, czy ładne. Po odpowiedziach dzieci R. podsumowuje, że zazwyczaj lubimy te ubrania, które są wygodne i ładne jednocześnie.

Po wprowadzeniu R. przedstawia dzieciom sylwetkę Coco Chanel.

Coco Chanel była projektantką kapeluszy dla kobiet. Obserwowała wygląd i zachowanie kobiet i zauważyła, że choć były pięknie ubrane, miały biżuterię i wielkie kapelusze (które sama projektowała), to nie mogły się swobodnie poruszać i biegać. Ich ubrania były niewygodne, a najgorszy był gorset. Gorset to taki gruby pas, który kobiety zakładały w talii, by wyglądać modnie. Coco Chanel stwierdziła, że kobiety mogłyby robić o wiele więcej ciekawych rzeczy, gdyby przestały nosić gorsety. Wtedy zaczęła projektować ubrania bez gorsetu. Były one nie tylko piękne, ale i bardzo wygodne. Jest uważana za jedną z najważniejszych projektantek mody.

Po przedstawieniu sylwetki Coco Chanel R. pyta dzieci, dlaczego pomysł projektantki był taki ważny. R. zwraca uwagę, że ubranie nie tylko wpływa na to, jak wyglądamy, ale powinno być wygodne i ułatwiać nam swobodne funkcjonowanie.

6. Przedszkolni projektanci – praca techniczna.

Worki na śmieci (w różnych kolorach i rozmiarach), duże kartonowe pudła, pudełka po butach, papier pakowy, płyty CD, taśma dwustronna, papierowe kubki do napojów, rurki do napojów, rolki po papierze toaletowym, druciki kreatywne, kolorowy papier samoprzylepny, markery, kredki, sznurek.

Oprócz wspomnianych akcesoriów dzieci mają do dyspozycji materiały wymienione w środkach dydaktycznych. Zadaniem jest zaprojektowanie, wykonanie i zaprezentowanie stroju karnawałowego. W projekcie muszą zostać wykorzystane otrzymane materiały. Po zakończeniu pracy dzieci prezentują swoje projekty.

Można również zaprojektować strój z materiałów plastycznych na kartce A4.

7. Kto to mówi? – zabawa rozwijająca myślenie logiczne.

R. przytacza wypowiedzi różnych postaci i zwierząt. Potem zaczyna zabawę słowami: Jak myślicie, za kogo jest przebrany uczestnik balu karnawałowego, który mówi: Właśnie złamała mi się różdżka. Muszę ją oddać do naprawy. (czarownica, wróżka); Od tych płomieni pali mnie w gardle. (smok); Już północ, a ja zgubiłam pantofelek. (Kopciuszek); Czy jest tu ktoś przebrany za bociana? Jeżeli tak, to mnie tu nie ma. (żabka); Polowania na myszy są strasznie męczące. (kot); Zaplątałem się we własną sieć. (Spiderman, pająk); Podaj mi cegłę. (budowniczy).

8. "Brazylijska samba" - zapoznanie z piosenką.

https://www.youtube.com/watch?v=48XcJ621b7E

I. Brazylijska dżungla, tropikalny gąszcz,
płynie Amazonka a w niej wielki wąż.
Tańczy kondor z anakondą, prosi ara jaguara.
Tylko lama tańczy sama, z kuguarem zła to para.

Ref.:
Tańczmy sambę wszyscy razem w kole,
brazylijską sambę tańczy całe przedszkole. (bis)

II. Brazylijska dżungla, tropikalny las.
Brazylijska samba niech rozgrzewa nas.
Tańczy kondor z anakondą, prosi ara jaguara.
Tylko lama tańczy sama, z kuguarem zła to para.

Ref.:
Tańczmy sambę…

Rozmowa na temat piosenki.
R. pyta:
- O czym jest ta piosenka?

- Czym jest samba?

- Z jakiego kraju pochodzi samba?

- Jakie zwierzęta tańczą ze sobą sambę?
Rozmowa na temat budowy piosenki.
N. pyta:
- Ile zwrotek ma piosenka?
- Ile razy jest śpiewany refren?

Spróbuj nauczyć się piosenki i ją zaśpiewać. Możesz również zatańczyć :)

9. Złożona sprawa – zabawa rozwijająca percepcję wzrokową.

Kartki A5, materiały piśmiennicze.

R. zapisuje litery na kartkach, składa je w taki sposób, że widać tylko ich fragment. Dzieci zgadują, jaka to litera, podając słowo rozpoczynające się na daną głoskę. Zabawę można rozpocząć od prostych zadań, np. składając kartkę na pół lub pisząc literę o charakterystycznym kształcie, a następnie stopniować trudność.

Pamiętajcie o stosowaniu zwrotów grzecznościowych oraz higienie rąk.

W dowolnym momencie dnia wybierzcie z rodzicami buźkę określającą Wasz nastrój.

Miłego dnia! Pozdrawiamy!!!

Pani Justyna i Pani Grażyna